Τα βρέφη από την αρχή της γέννησης τους, μεταξύ 1-3 μηνών αντιδρούν θετικά στο ανθρώπινο πρόσωπο. Έρευνες δείχνουν ότι προτιμούν να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στην παρατήρηση προσώπων παρά σε οποιαδήποτε άλλης εικόνας. Το βρέφος κοιτάζοντας το πρόσωπό σας την ώρα που του μιλάτε σιγά και μελετώντας τις κινήσεις της γλώσσας, των δοντιών και του στόματος, μαθαίνει να μιμείται τις ίδιες αυτές κινήσεις. Αυτή η μίμηση είναι σημαντική για την προσπάθεια που καταβάλει προκειμένου να συντονίσει τις μυϊκές ομάδες που χρειάζονται για να προχωρήσει, από την παραγωγή άναρθρων ήχων, στην παραγωγή γλώσσας. Τα βρέφη θα βάλουν ακόμη και τα δάχτυλά τους στο στόμα σας την ώρα που μιλάτε ώστε να νιώσουν τον τρόπο με τον οποίο παράγετε τους φθόγγους. Στον πολυαισθητηριακό κόσμο του μικρού παιδιού, η όραση, η ακοή και η αφή συνεργάζονται για να χαρτογραφήσουν νοητικά την εκμάθηση μιας νέας δεξιότητας.
Όπως επίσης οι ήχοι είναι υπερβολικά γρήγοροι και το παιδί αδυνατεί να επιβραδύνει τον ρυθμό ώστε να επεξεργαστεί καλύτερα αυτά που ακούει. Ο άνθρωπος ωστόσο, διαφοροποιεί ενστικτωδώς τον τρόπο με τον οποίο μιλάει όταν απευθύνεται σε παιδιά. Αυτό συμβαίνει σχεδόν αυτόματα. Καθώς λατρεύουμε να κοιτάμε το μωρό μας και να το παρακολουθούμε με προσοχή, συντονίζεται και εκείνο μαζί μας. Με ένα σχεδόν μαγικό τρόπο, μιλώντας αργά, με ψιλή φωνούλα, και τραβώντας χαριτωμένα τους ήχους συντονιζόμαστε τέλεια με το βρέφος μας!
Μαρία Καραπιπέρη-Λογοπεδικός
Πηγές: American Academy of Pediatrics, 2015, “Media and Children”